Które rasy psów żyją najdłużej? Na pierwszym miejscu Jack Russell Terrier

Znamy aktualne szacunki dotyczące długości życia psów. Nowe badanie opublikowane w czasopiśmie Scientific Reports sugeruje, że najwyższą długość życia wśród ras psów w Wielkiej Brytanii mają Jack Russell Terrier, Yorkshire Terrier i Border Collie. Natomiast rasy o płaskich pyskach, takie jak Buldogi Francuskie i Mopsy, mają jedne z najniższych długości życia.

Naukowcy Kendy Tzu-yun Teng i Dan O’Neill z zespołem przeanalizowali ponad 30 tysięcy zapisów zgonów psów z praktyk weterynaryjnych w całej Wielkiej Brytanii w latach 2016-2020. Badanie przeprowadzono z pomocą bazy danych VetCompass, gdzie skategoryzowano 18 ras psów uznanych przez Kennel Club, a także grupę psów mieszańców. Stworzyli oni tabele, które obliczają długość przeżytych lat w całym cyklu życia psa, począwszy od urodzenia (0 lat).

Jack Russell Terrier miał najwyższą długość życia (12,72 lat), następnie Yorkshire Terrier (12,54 lat), Border Collie (12,10 lat) i Springer Spaniel (11,92 lat). Z kolei Buldogi Francuskie miały najniższą długość życia, zaledwie 4,53 roku. Jest to około trzy lata mniej niż inne rasy o płaskim pysku, w tym Buldogi angielskie (7,39 lat) i Mopsy (7,65 lat). Naukowcy dodają, że tak krótka średnia długość życia może wynikać z wysokiego ryzyka zdrowotnego, o którym wiadomo, że występuje u ras z płaskimi pyskami.

U wszystkich ras średnia długość życia dla samców wynosiła 11,1 lat, czyli o cztery miesiące krócej niż u samic ( 11,5 lat ). Psy, które zostały wykastrowane miały wyższą średnią długość życia (11,98 lat dla samic i 11,49 lat dla samców) niż te, które nie zostały wykastrowane (10,50 lat dla samic i 10,58 lat dla samców). Autorzy publikacji wykazali potencjalne korzyści z kastracji i związanej z nią zwiększonej średniej długości życia. Wskazują tym samy, że kastracja może odzwierciedlać bardziej odpowiedzialnych opiekunów psów i lepszą opiekę nad pupilami.

Badacze podsumowują, że ich praca umożliwia śledzenie długości życia psów w różnym wieku, podobnie jak w przypadku ludzi, i może poprawić prognozy dla różnych ras w Wielkiej Brytanii. Może też przynieść inne praktyczne korzyści, takie jak pomoc schroniskom dla psów w zapewnieniu dokładnych szacunków dotyczących pozostałej długości życia psa podczas ponownego znalezienia domu.