Czy mogę mieć psa?

„Zanim weźmiesz psa, poważnie się zastanów. To ogromna odpowiedzialność i obowiązek.” To zdanie, które najczęściej słyszymy od znajomych i nie tylko od nich. Tak, to prawda. I mądry jest ten, co zadaje sobie pytanie: czy mogę mieć psa?

Pies powinien być dla nas raczej źródłem radości, niż kłopotów. Taki stan rzeczy jest oczywiście możliwy, jeśli Twój wybór będzie przemyślany. Najczęściej stawianym kryterium przy wyborze psa to jego wygląd (czy jest ładny?) i czy lubi dzieci. Niestety nie jest to jedyne kryterium, choć może być jednym z ostatnich jakie postawimy sobie zanim podejmiemy decyzję o kupnie lub adopcji psa. Jakie więc przyjąć kryterium? Czym się kierować w doborze psa?

Pierwsza pula pytań dotyczy naszego czasu. Przede wszystkim należy uzmysłowić sobie ile mamy wolnego czasu i jak dużo możemy poświęcić go nowemu przyjacielowi. W jaki sposób lubimy go spędzać? Czy jesteśmy gotowi wstawać codziennie przynajmniej 40 min. wcześniej niż zwykle, a za oknem leje deszcz?
Bez względu na wynik odpowiedzi możesz mieć psa! Nawet, gdy mamy mało czasu i lubimy leżeć na kanapie, to możemy mieć psa. Istnieją przecież rasy tzw. „mało aktywne”, mniej absorbujące z punktu widzenia spacerów.

Druga pula pytań związana jest z naszymi warunkami domowymi. Czy nasze mieszkanie jest dostatecznie duże by mieć dużego psa? A może wszyscy domownicy będą się o niego potykać? Czy wokół miejsca zamieszkania są tereny, by pies mógł się porządnie wybiegać? Czy jesteśmy pedantyczni w utrzymaniu czystości w domu? Czy ktoś w domu jest alergikiem? Czy jest ktoś uczulony na sierść psa? Cała armia pytań i wątpliwości.
Bez względu na wynik odpowiedzi możesz mieć psa! Jeśli teren wokół naszego miejsca zamieszkania jest ograniczony, należy wybrać rasę o mniejszej aktywności i potrzebach ruchowych. Istnieją rasy psów, które nie uczulają, posiadają włos, a nie sierść. Są rasy małe, które nie wymagają długich spacerów. Są również rasy, które wymagają długich spacerów, dużych przestrzeni do biegania, dużej dawki pracy każdego dnia.

Jednak obecnie istnieje tak wiele ras, że można wybrać odpowiedniego psa dla siebie. Oczywiście każdy pies ma jeszcze swój indywidualny charakter. Nie jesteś jednak sam. Wybierając psa z hodowli, dobry hodowca, zawsze pomoże przyszłemu właścicielowi wybrać odpowiedniego psa z miotu. Ich rady są bardzo cenne.

A co z psami schroniskowymi? Czy się nadają? Oczywiście, że się nadają. Nie każdemu zależy na rasowym psie, wielu z nas chce również zrobić dobry uczynek i polepszyć byt jednemu z nich.
W przypadku decyzji wzięcia psa ze schroniska obowiązują nas te same kryteria doboru jak w przypadku psa rasowego. Co jednak zrobić, gdy jest to kundelek i nie znany jego charakteru? Nie jest on nigdzie opisany? W pewnym sensie jest….. W takich przypadkach o pomoc możemy poprosić wolontariuszy i pracowników pracujących w schroniskach. To oni codziennie opiekują się psami, przystosowując je do adopcji. Rozmowa z wolontariuszem może być kluczowa w podęciu decyzji o wzięciu psa. Wskazane jest również odbycie przynajmniej kilku wizyt przedadopcyjnych, które pozwolą na nawiązanie pozytywnych relacji pomiędzy przyszłym opiekunem a psem.
Powyższe zasady postępowania są bardzo ważne, ponieważ minimalizują ryzyko oddania psa. Chyba nie ma dla psa nic gorszego, jak zasmakowanie lepszego życia, obdarzenie człowieka zaufaniem i powrót do schroniska. Nasze postępowanie powinno być na tyle rozsądne i mądre, aby uniknąć takich sytuacji.

Bez względu na rodzaj odpowiedzi na powyższe pytania nadal możesz mieć psa! Teraz jest czas na pytanie z samego początku. Czy jest ładny, czy Ci się podoba? I co, koniec? Nie, jeszcze nie.

Przed nami ostatnie pytanie: czy jesteś gotowy na zmianę swojego trybu życia?
Twoje podłogi w mieszkaniu już nigdy nie będą takie czyste, a trawnik wokół domu przestanie być idealny. Porozrzucane zabawki staną się stałym wyposażeniem pokoju. Biorąc szczeniaka szybko nauczysz się zostawiać buty w szafie. Siedząc do wieczora nad jakimś projektem nawet nie zwrócisz uwagi , że „ktoś” na Ciebie patrzy i gdy wycieńczony pójdziesz spać, ten „ktoś” może również „popracować” intensywnie nad Twoim projektem. Szybko nauczysz się robić kopie w komputerze. Twoja komórka i pilot do telewizora, tak często przez Ciebie używane, mogą okazać się na tyle atrakcyjne, że mały szczeniak nie zawaha się sprawdzić jak one smakują. Jeśli zostaniesz po godzinach w pracy, nogi od stołu, który dopiero co kupiłeś mogą zostać „zaostrzone” niczym kołki na strzygi. Nie raz, nie dwa, ktoś nad ranem boleśnie ugryzie Cię w nos, nasika na podłogę akurat w przejściu do łazienki, a gdy uchylisz do niej drzwi, chwyci za końcówkę papieru toaletowego i z prędkością światła pobiegnie do pokoju. No cóż…. Tak może się zdarzyć.

Teraz Drogi Czytelniku nie napiszę: możesz mieć psa! Uzależniam to od Twojej decyzji, ale jeśli…, to nawet się nie spostrzeżesz, że Twój dom zacznie żyć innym rytmem. Przestaniesz używać budzika, bo Twój towarzysz zawsze będzie pamiętał, aby Cię obudzić. Wchodząc do marketu nieświadomie będziesz podążał do regału z psimi akcesoriami, by kupić nową zabawkę. Nikt z większą radością nie będzie Cię witał po powrocie do domu. Twoje dzieci będą się częściej uśmiechały i zdobędą wspaniałego przyjaciela w realu ( a nie grze komputerowej).

Nawet nie spodziewasz się, że wyjazd na wczasy bez udziału Twojego psa przestanie sprawiać Ci przyjemność. Po kilku godzinach na plaży w Egipcie zastanawiasz się, czy Twojemu psu nie dzieje się w tym samym czasie krzywda. Dokonasz weryfikacji hoteli i pensjonatów szukając psiolubnych. Twoje życie ulegnie zmianie, a jeśli ktoś Ci powie: „to tylko pies”, popatrzysz na niego ze współczuciem i będziesz wiedział, że nie ma absolutnie pojęcia, jak dużo w życiu traci i zwyczajnie mu odpowiesz, że dom bez psa to hotel.

Behawiorysta Monika Niewiadomska 2017

Post Views: 4 825